Kosmetyki mineralne – historia i zastosowanie

Czym różnią się kosmetyki mineralne od tradycyjnych produktów tego typu i co sprawiło, że po szybkim podbiciu serc użytkowników w USA obecnie robią one prawdziwą furorę na naszym rynku? Sam pomysł na kosmetyki produkowane wyłącznie przy użyciu naturalnych minerałów nie jest niczym nowym, bowiem pojawił się w Ameryce już w latach 70 ubiegłego wieku. Powstały przede wszystkim z myślą o kobietach po najróżniejszych zabiegach chirurgicznych, których skóra narażona była na poważne podrażnienia i wymagały wyjątkowo delikatnych kosmetyków. Nie minęło jednak dużo czasu aby użytkownicy przekonali się, że takie kosmetyki doskonale sprawdzają się również w przypadku cery normalnej, nadając jej bardzo ciekawy wygląd. Niemalże od razu zaczęły z nich korzystać takie gwiazdy jak Cameron Diaz, Paris Hilton czy Madonna. Używane w takich kosmetykach minerały są oczywiście dokładnie oczyszczane i ścierane do postaci białego proszku. Kosmetyki takie nie zatykają porów ani nie podrażniają naszej skóry, bowiem są produkowane bez dodatków jakichkolwiek sztucznych konserwantów czy innych substancji tego typu.

Do najczęściej stosowanych w nich minerałów należy między innymi tlenek cynku, dwutlenek tytanu, mika, tlenek żelaza, karmin i krzemionka. Każdy z tych minerałów posiada w kosmetykach osobne funkcje; na przykład, mika i tlenek żelazu to naturalne barwniki, a dwutlenek tytanu chroni naszą skórę przed promieniami UV. Kosmetyki zawierają również szereg innych dodatków i naturalnych pigmentów, co pozwala na uzyskiwanie szerokiej gamy barw i odcieni. Odpowiednio dobrane minerały sprawiają, że idealnie sprawdzają się one w przypadku każdego rodzaju cery. Dodatkową zaletą minerałów jest fakt, że nie tylko wpływają one na nasz wygląd, ale również pielęgnują naszą skórę i mają na nią bardzo dobroczynny wpływ, działając antybakteryjnie i łagodząc stany zapalne. Ponadto, jeśli będziemy przechowywali je w odpowiednich warunkach, to kosmetyki takie nie będą miały właściwie żadnego terminu przydatności, bowiem minerały same z siebie nie ulegają rozkładowi.